امروزه بیماری خطرناک کجروی و انحراف و به نوعی قانون گریزی در برخی افراد و بعضی بخش های جامعه رسوخ کرده است. از جمله ی آن می توان به : ترجیح بلامرجح، تبعیض و پارتی بازی، دستورهای ماورائی و سوء استفاده از موقعیت زیردستان، استخدام و بکارگیری نیروهای متخصص در امور فرعی و بکارگیری نیروهای غیر مرتبط در امور اصلی، آمارسازی های غیرواقعی یا شتاب زده و نامناسب، سهل انگاری و ولنگاری در امور محوله و انجام آن مطابق میل شخصی، عدم اجرای قانون و طفره رفتن دستگاهها و... اشاره نمود.
در مواردی کجروی ها و انحرافات به صورت یک مسئله ی اجتماعی پدیدار می گردد به نحوی که عده زیادی از یک مجموعه این نوع رفتار و منش را بصورت عادی انجام می دهند و رویه ی خود نموده اند. حال اگر یک فردی بخواهد وارد این مجموعه شده و با خط کش قانون رفتار نماید، درست مانند خلاف جریان آب شنا کردن است! این افراد سعی می کنند در ابتدای امر رفتارها و عادات خود را توجیه نمایند و اینطور وانمود می کنند که کار آنها به نفع مجموعه و مردم جامعه است، لذا وی را نیز به اینگونه رفتار ترغیب می نمایند. چنانچه این فرد بخواهد همچنان بر مدار قانون حرکت کند و در این راه مقاومت نماید، نه تنها مورد تشویق قرار نمی گیرد بلکه تحت فشار بسیار زیاد مجموعه باید به مبارزه ای جانانه تن دهد. پس از آن این افراد که خود کجرو ، قانون گریز و بعضا ولنگار هستند به دور از رعایت اخلاق و قانون، شروع می کنند به انگ زنی و برچسب زنی به این فرد قانون مدار و با تعبیراتی چون « ترسو، متعصب، خشک، ضد اجتماع و ...» سعی می کنند وی را نیز همراه خود کنند و حتی برخی پا را فراتر از این گذاشته و خود را متخصص، روانشناس و جامعه شناس فرض می کنند و به بیان نظریاتی در این خصوص می پردازند و با این حیله سعی می کنند به مقاصد شوم خود برسند.
زمانی که قانون گریزی به یک مسئله اجتماعی تبدیل شود، دیگر نه تنها قبح و زشتی خود را دست می دهد بلکه بصورت یک امر عادی نیز در بین مردم رواج پیدا می کند. افراد با افتخار از قانون‌گریزی‌های خود یاد می‌کنند و بجای تقبیح، از آنها بعنوان یک فرد « زرنگ ، شجاع و قهرمان » یاد می شود!
در پایان باید گفت وقتی وارد عرصه ی اجتماع می شویم و پا را از فردیت و خانه بیرون می گذاریم دیگر فرقی نمی کند تخلف در چه سطحی باشد، باید قانون مدار بود و از تخلف پرهیز نمود.
